نمونه‏اي ديگر از وسعت علم و کمال امام رضا عليه‏السلام اين است که  
مي‏توانست به تمام زبانها سخن بگويد. ابواسماعيل سندي مي‏گويد: هنگامي که در هندوستان بودم، شنيدم که خداوند يک حجت عرب زبان دارد، بنابراين از وطن خارج شدم و رفتم تا او را ببينم. مرا به سوي امام رضا عليه‏السلام راهنمايي کردند تا به نزدش رسيدم. من قادر به صحبت کردن به زبان عربي نبودم، بنابراين به زبان هندي به امام سلام کردم، ولي حضرت به زبان خودم سلامم را پاسخ گفت. باز به زبان هندي از او پرسيدم و او پاسخ مرا به زبان خودم داد. عرض کردم: چون شنيدم خداوند حجت عرب زباني دارد، از شهر خود به طلب شما بيرون آمدم تا زيارتتان نمايم.  
امام به من فرمود: من همان هستم که دنبالش بودي. بپرس از من آنچه را که مي‏خواهي.  
من هم سؤالاتي درباره‏ي مسائل مختلف از امام کردم و او پاسخ مرا به زبان خودم فرمود
ابوالصلت هروي مي‏گويد: امام رضا عليه‏السلام با مردم به زبان خودشان سخن مي‏گفت. من در مورد اين فضيلت از آن حضرت پرسيدم و او پاسخ داد: اي ابوالصلت، من حجت خدا بر آفريدگانش هستم و خدا حجتي را که با زبان مردم آشنا نباشد، براي آنها تعيين نمي‏کند. آيا تو کلام اميرالمؤمنين را نشنيده‏اي که مي‏فرمود: «به ما قضاوت صحيح و کامل عطا شده است»؟ آيا اين علم به زبانها نيست؟
ياسر خادم روايت کرده است: دو نفر از اهالي روم و اسلاو در خانه‏ي ابوالحسن الرضا عليه‏السلام ميهمان بودند. امام به آنها بسيار نزديک بود و هنگامي که اين دو با يکديگر صحبت مي‏کردند، حضرت متوجه شد که به زبان رومي و اسلاوي مي‏گويند:از ما در وطن خود هر ساله ديدار مي‏شد ولي اينجا
 کسي به ديدن ما نمي‏آيد.  
لذا امام رضا عليه‏السلام صبح روز بعد، فردي را براي ديدن آنها فرستاد
شيخ محمد بن الحسن در رابطه با اين صفت امام رضا عليه‏السلام شعري سروده که معناي آن چنين است: «و علم او به تمام زبانها، واضح ترين اعجاز و علامت است.»

منبع:کتاب پژوهشی دقیق در زندگانی امام علی بن موسی الرضا جلد

مقدمه:

امام علی ‌بن موسی‌الرضا (علیه السلام) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند.

ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سر انجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند. در این نوشته به طور خلاصه، بعضی از ابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می‌نماییم.

نام، لقب و کنیه امام:

نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "رضا" به معنای "خشنودی" می‌باشد. امام محمد تقی (علیه السلام) امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند: "خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده‌اند و همینطور (به خاطر خلق و خوی نیکوی امام) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود‌ند."